BIP
Kalendarium życia Janusza Korczaka, cytaty i ciekawostki
1878 (lub 1879) w Warszawie urodził się Henryk Goldszmit, czyli Janusz Korczak.
1891 – rozpoczyna naukę w ośmioklasowym gimnazjum, w szkole rosyjskiej, w której panowała żelazna dyscyplina. Mając piętnaście lat udzielał korepetycji, dzięki czemu mógł pomóc swojej rodzinie, która znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej po śmierci jego ojca.
1896 – debiutuje w tygodniku humorystyczno-satyrycznym „Kolce”jako autor humoreski „Węzeł gordyjski”dotyczącej wychowania dzieci.
1898 – rozpoczyna studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
1899 – wyjeżdża do Szwajcarii, aby zapoznać się z myślą i działalnością Johanna Henricha Pestalozziego.
1900 – zostaje słuchaczem tajnego „Uniwersytetu Latającego”.
1901 – publikuje swoją pierwszą powieść „Dzieci ulicy”.
1904 – nawiązuje współpracę z tygodnikiem „Głos”.
1905 – otrzymuje dyplom lekarza i rozpoczyna pracę w Szpitalu dla Dzieci im. Bersonów i Baumanów w Warszawie.
1906 – ukazuje się powieść „Dziecko salonu”.
1907 – 1908 – pogłębia swoją wiedzę w dziedzinie pediatrii.
1909 – podróżuje do Paryża.
1910 – ukazują się kolonijne reportaże: Mośki, Joski i Srule.
1911 – ukazują się reportaże: Józki, Jaśki i Franki.
1912 – zostaje dyrektorem Domu Sierot.
1913 – w druku powstają opowieści Sława, ukazujący dramaty i marzenia proletariackich dzieci z jednego podwórka.
1914 – 1917 – powołany do wojska rosyjskiego i służba jako ordynator polowy szpitala wojskowego na Ukrainie.
1918 – powraca do Polski.
1919 – 1920 – bierze udział w wojnie polsko-sowieckiej, pracuje jako lekarz w szpitalach epidemicznych.
1920 – zaraża się tyfusem i powstaje najważniejsza praca pedagogiczna „Jak kochać dzieci”.
1921 – otrzymuje w darze ziemię z budynkami w gminie Wawer, którą przeznacza na realizację planów związanych z koloniami letnimi dla dzieci z Domu Sierot.
1922 – w księgarniach ukazuje się powieść dla dzieci „Król Maciuś Pierwszy”(data wydawnicza 1923).
1923 – wydanie drugiej części powieści dla dzieci „Król Maciuś Pierwszy na bezludnej wyspie.
1924 – ukazuje się powieść „Bankructwo Małego Dżeka”.
1925 – wydaje książkę „Kiedy znów będę mały”.
1926 – zakłada pierwsze czasopismo dla dzieci i młodzieży „Mały Przegląd”. Czasopismo ukazuje się do 1939 roku.
1928 – wydaje książkę „Prawo dziecka do szacunku”.
1929 – prowadzi cykl wykładów „Społeczeństwo dziecięce”.
1930 – ukazują się w druku „Prawidła życia”.
1931 – wystawienie w Warszawie w Teatrze Ateneum sztuki „Senat Szaleńców”.
1934 – odbywa podróż do Palestyny.
1935 – rozpoczyna współpracę z Polskim Radiem pod pseudonimem „Stary Doktor”.
1936 – kolejna podróż do Palestyny.
1937 – otrzymuje Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury.
1939 – ukazuje się wydanie książkowe cyklu audycji radiowych „Pedagogika żartobliwa”
1940 – organizuje kolejną kolonię letnią dla dzieci.
1941 – kolejne przesiedlenie 200 dzieci z Domu Sierot.
22 lipca 1942 – Niemcy rozpoczynają zagładę warszawskiego getta.
5 lub 6 sierpnia 1942 – doprowadzenie wychowanków z Domu Sierot, Stefanii Wilczyńskiej i Korczaka na Umschlagplataz skąd wywieziono ich do obozu zagłady w Treblince.
Czy wiesz, że?
Janusz Korczak, tak naprawdę Henryk Goldszmit, pseudonim „Stary Doktor” lub „Pan Doktor”.
Urodził się 22 lipca 1878 lub 1879 r. w Warszawie.
Był twórcą oryginalnego systemu pracy z dziećmi opartego na partnerstwie.
Był prekursorem działań na rzecz praw dziecka-człowieka.
Jako Żyd-Polak poczuwał się do podwójnej identyfikacji narodowej.
Jako uczeń gimnazjum udzielał korepetycji, by pomóc w utrzymaniu rodziny.
23 marca 1905, po wysłuchaniu pięcioletniego kursu nauk medycznych otrzymał dyplom lekarza.
W latach 1905–1912 pracował jako pediatra w Szpitalu dla Dzieci im. Bersohnów i Baumanów. Prowadził również prywatną praktykę lekarską. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia, od zamożnych żądał wysokich honorariów.
W 1910 przebywał w Paryżu i Londynie, gdzie podjął decyzję, że nie założy rodziny. Sądził jednak, że rodzina jest najlepszym miejscem wychowywania dzieci.
W 1908 został członkiem Towarzystwa „Pomoc dla sierot”, które miało objąć opieką osierocone i najbiedniejsze dzieci.
Korczak starał się zapewnić dzieciom beztroskie dzieciństwo. Traktował je poważnie, prowadził z nimi otwarte dyskusje. Uważał, że dziecko powinno samo zrozumieć i emocjonalnie przeżyć daną sytuację, doświadczyć jej, wyciągnąć wnioski i ewentualnie ponieść konsekwencje.
Razem ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadził w latach 1912–1942 Dom Sierot – dla dzieci żydowskich w Warszawie.
Od 1919 Janusz Korczak współtworzył także drugą instytucję, dla dzieci polskich – Zakład Wychowawczy „Nasz Dom” w Pruszkowie.
Oba Domy, przeznaczone były dla dzieci w wieku 7–14 lat i realizowały nowatorską koncepcję samorządnej społeczności, z własnymi instytucjami – jak sejm, sąd, gazeta, system dyżurów, opieka dzieci nad dziećmi, notariat, kasa pożyczkowa, kluby sportowe, kółko organizacji „pożytecznych rozrywek”.
Dom Sierot – Korczak, pracownicy i ok. 200 wychowanków – został wywieziony do obozu zagłady w Treblince podczas tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej warszawskiego getta. Najprawdopodobniej stało się to 5 lub 6 sierpnia 1942.
Korczak był zwolennikiem emancypacji dziecka i poszanowania jego praw. Chciał organizować społeczeństwo dziecięce na zasadach sprawiedliwości, równych praw i obowiązków.
9 października 1926 Janusz Korczak opracował pierwszy numer „Małego Przeglądu”, gazety dzieci i młodzieży, który redagował przez 4 lata. Pismo było tworzone z autentycznych listów i materiałów nadsyłanych przez dzieci i młodzież. Ostatni numer „Małego Przeglądu” ukazał się 1 września 1939.
Janusz Korczak zadebiutował we wrześniu 1896 pod pseudonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”.
W roku 1898 Korczak wystąpił w konkursie literackim, którego regulamin wymagał użycia pseudonimu. Podpisał się on wtedy jako Janasz Korczak. Ten pseudonim literacki zaczerpnął z powieści Kraszewskiego Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie. Od 1900, publikując w „Wędrowcu” cykl felietonów pod tytułem Dzieci i wychowanie, zaczął używać powszechnie znanego pseudonimu „Janusz Korczak”.