sekretariat@sp2.czarnkow.pl | 67-255-22-83
szkola
1
2
3

Author Archive

„Dzień Babci i Dziadka”

Ja się wcale nie chwalę, ja po prostu mam talent!” – pod takim hasłem i w konwencji programu telewizyjnego, 24 stycznia w naszej szkole odbyła się wielka uroczystość z okazji święta Babci i Dziadka, na którą dzieci samodzielnie wykonały zaproszenia. Uczniowie klasy 2 A w niecodzienny sposób zaprezentowali swoje talenty artystyczne przed szeroką publicznością, składającą się z ich najbliższych oraz przed jury, które oceniało ich popisy sceniczne, m.in. recytację wierszy, śpiew oraz tańce. W przerwach pomiędzy występami dzieci na wcześniej nagranych filmach video opowiadały o swoich babciach i dziadkach, a na koniec wręczyły własnoręcznie ozdobione metodą decupage mydełka. Wszystkiemu towarzyszyła dobra zabawa, błyskające flesze aparatów, liczne oklaski, mnóstwo uśmiechu oraz łzy wzruszenia. Dodatkowo, atmosferę podkreślały smaczne wypieki domowej roboty oraz aromatyczna kawa. Wierzymy, że każda kolejna uroczystość będzie równie udana i obfitowała w same pozytywne emocje. Katarzyna Kicza              

Lektura inaczej

O lekturach można powiedzieć wiele i ilu uczniów, rodziców i nauczycieli, tyle opinii na ich temat. Można pobieżnie przejrzeć tekst, można szczegółowo czytać każdy akapit, można robić notatki, można też nie zajrzeć do lektury i posiłkować się dostępnymi materiałami zastępczymi. Podczas omawiania lektury najważniejsze wydaje się jednak zaangażowanie ucznia w jej odkrywanie i przeżywanie. Poznanie treści to jedno, jednak dopiero „badanie” zależności między bohaterami, poznawanie motywacji ich działań, ich przeżyć, śledzenie np. trasy wędrówki czy odkrywania tajemnicy, wchodzenie niejako w świat przedstawiony dają możliwość „przeżycia” poznawanej treści. Ostatnio podczas omawiania w klasie 6 „Skrzyni Władcy Piorunów” Macieja Kozioła postanowiłam zastosować jak najbardziej angażujące uczniów metody. Rozpoczęliśmy od karty pracy „Moja lektura”. Nie ma tu typowych pytań o treść, choć po wypełnieniu karty i tak widać, kto przeczytał, a kto nie 😉 Zadania dotyczyły np. ulubionej sceny z lektury oraz polecenia jej komuś innemu, z uzasadnieniem. Na kolejnych lekcjach korzystaliśmy z kodów QR – pod nimi ukryte były zadania dla grup do wykonania w pracy z tekstem, następnie prezentowane były efekty pracy; tworzyliśmy profil facebookowy Nikoli Tesli, czyli tytułowego Władcy Piorunów; pisaliśmy charakterystykę wybranego bohatera z pomocą notatki wizualnej opracowanej przez uczennicę; uczyliśmy się szyfrować wiadomości – w powieści wykorzystane są różne szyfry, my uczyliśmy się kolejnych i zadaniem uczniów było zaszyfrować dowolnym poznanym szyfrem wiadomość do nauczyciela. To ostatnie działanie przyniosło chyba najwięcej zaangażowania i śmiechu. W klasie 7 z kolei wykorzystałam pracę z lapbookiem – „książką na kolanach”. Uczniowie mieli gromadzić podczas poszczególnych lekcji materiał do swoich lapbooków. Miały tam się znaleźć informacje o autorze, o bohaterach, akcji pod Arsenałem, o działaniach Małego Sabotażu i dywersji, ciekawostki itp. Utrudnieniem było to, że wszystkie wiadomości miały być napisane odręcznie – nie wydrukowane. Pomysłowość, piękno i staranność wykonania niektórych naprawdę zadziwia. Jednak warte docenienia jest każde, nawet najmniejsze zaangażowanie – bo to ono sprawi, że i w głowie coś zostanie. Mam nadzieję, że dla przynajmniej części uczniów była to ciekawa alternatywa pracy z tekstem literackim na języku polskim. Życzę wszystkim owocnej lektury nie tylko lektur szkolnych 😊 Anna Nowak

Teatr na lekcji języka polskiego

Klasa VII b miała okazję przygotowywać w ramach projektu teatralnego swoją wersję inscenizacji wybranego fragmentu „Balladyny” Juliusza Słowackiego. Uczniowie pracowali w dwóch grupach. Ich zadaniem było przygotować i odpowiednio dostosować wybrany fragment dramatu, przydzielić role, przygotować plakat, scenografię i kostiumy. Pomysłowość i zaangażowanie pozwoliły stworzyć nowe odczytania klasycznego dramatu, dały możliwość zaangażowania w różne działania twórcze oraz umożliwiły poznanie elementów języka teatru. Tradycyjnie najtrudniejsze okazało się doskonałe opanowanie roli. Jednak małe niedociągnięcia nie przeszkadzały zarówno grającym jak i oglądającym, co było widać po serdecznych reakcjach i gorącym aplauzie. Serdecznie dziękuję wszystkim zaangażowanym i gratuluję poczucia humoru 😊 Anna Nowak  

Skip to content