sekretariat@sp2.czarnkow.pl | 67-255-22-83
szkola
1
2
3

Author Archive

Tradycje Wielkanocne

  Drodzy nauczyciele, pracownicy i uczniowie!

Z okazji świąt Wielkanocnych życzymy Wam zdrowia, radości, mokrego poniedziałku oraz bogatego zajączka.

Koło dziennikarskie, Maja Rybarczyk

 

Tradycje Wielkanocne

Wielkanocna Niedziela to czas przeznaczony na rodzinne biesiadowanie. Dzieci bawią się w poszukiwanie prezentów podrzuconych przez zajączka. Wielkanocny Poniedziałek (lany poniedziałek, śmigus-dyngus) to czas radości, zabawy, psikusów, na które wszyscy czekali przez cały okres postu. W tym dniu polewamy się wodą.

Jedną z najpopularniejszych tradycji Wielkanocnych jest robienie pisanek, wydmuszek itp.

Najpopularniejsze ciasta Wielkanocne to:

– babka cytrynowa,

– mazurek wielkanocny z kremem budyniowym i białą czekoladą,

– sernik z brzoskwiniami,

– mazurek wielkanocny,

– sernik z kruszonką,

– sernik wiedeński.

W Wielką Sobotę idzie się do kościoła poświęcić pokarm, który je się na następny dzień, czyli Niedzielę Wielkanocną. Święconkę niesie się w koszyku, w którym znajdują się między innymi jaja, sól, pieprz, wędliny, baranek uformowany z masła, chleb, chrzan, miód oraz babka wielkanocna

Przyjęło się, że zając wielkanocny przychodzi w pierwszy dzień świąt, czyli Wielką Niedzielę, z samego rana. Wówczas po (rzadziej przed) uroczystym śniadaniu w rodzinnym gronie dzieci szukają ukrytych w domu czy ogrodzie prezentów od zajączka.

Wielkanocny Poniedziałek (lany poniedziałek, śmigus-dyngus) to czas radości, zabawy, psikusów, na które wszyscy czekali przez cały okres postu. W tym dniu polewamy się wodą. Dawniej śmigus i dyngus były osobnymi zwyczajami – śmigus oznaczał tradycyjne smaganie, czyli uderzanie wierzbowymi gałązkami lub polewanie wodą.

Koło dziennikarskie, Katarzyna Madaj

Projekt edukacyjny 3A

  Uczniowie klasy 3A zakończyli dwutygodniowy projekt badawczy: wzrastanie roślin.

Po wykiełkowaniu posianych wcześniej nasion, kilkuosobowe zespoły postawiły pytanie badawcze i przystąpiły do doświadczenia. Grupy obserwowały jak zmieniają się ich rośliny w zależności od warunków uprawy.

Sprawdzano, czy rośliny do poprawnego wzrostu potrzebują światła, wody i w jakim podłożu najlepiej rosną. Swoje obserwacje i wyniki systematycznie zapisywano w przygotowanych tabelach.

Po obserwacji nadszedł czas na podsumowanie. Uczniowie rozmawiali w swoich zespołach o wynikach obserwacji, wyciągali wnioski oraz przygotowali krótkie prezentacje swojego doświadczenia, które przedstawili na forum klasy.

We wnioskach stwierdzono, że rośliny potrzebują wody, ale jej nadmiar im nie służy. Zastąpienie wody innym płynem ma niekorzystny wpływ nie tylko na wzrost rośliny, lecz także na zapach podłoża, w którym rośnie.

Próby kontrolne roślin wstawione do szafki, do której nie docierało światło, zmarniały i nie rosły tak szybko, jak te pozostawione w świetle. Rzeżucha bardzo dobrze rosła na wacie, nieźle w ziemi, natomiast w kamyczkach nie najlepiej. Z powyższych wniosków sporządzono w zeszytach notatkę.

Zajęcia w formie dwutygodniowego projektu były  ciekawą możliwością zdobywania wiedzy i umiejętności, uczyły współpracy w zespole, cierpliwości i systematyczności.

Beata Cybel

Warsztaty na wydziale Leśnym i Technologii Drewna

           

1 kwietnia uczniowie klas VIII wzięli udział w  warsztatach w ramach porozumienia Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i Szkoły Podstawowej nr 2 im. Janusza Korczaka. Tym razem gościliśmy na wydziale Leśnym i Technologii Drewna. Zostaliśmy przywitani przez Prodziekana prof. dr hab. Edwarda Roszyka. Następnie pani dr inż. Agata Stachowiak-Wencek  przeprowadziła wykład na temat „Ekologii i Ochrony Środowiska”. Młodzież dowiedziała się, jakie problemy wywołują zanieczyszczenia powietrza, jaki jest naturalny skład powietrza itp. Po wykładzie ósmoklasiści zostali podzieleni na 3 grupy warsztatowe i wykonywali różne doświadczenia. Poznali różnice pomiędzy drzewem a drewnem, osobiście przekonali się, ile waży najlżejsze i najcięższe drewno na świecie, a także z dużym sukcesem podjęli próbę napicia się wiśniowego napoju przez kawałek drewna (skoro drzewo pije wodę przez drewno, to dlaczego uczeń miałby nie spróbować tej sztuczki z wiśniowym napojem). Ponadto dokonali min. oznaczania rozpuszczalności składników drewna w rozpuszczalnikach organicznych w laboratorium chemicznym. Dowiedzieli się także, jak zrobić papier czerpany. A podczas zajęć z penami 3D „wyczarowywali” różne niewielkie przedmioty.

Uczniowie byli bardzo zadowoleni. Myślę, że zdobyta wiedza zaowocuje w przyszłości.

Izabela Skrzypczak-Szutowicz

 

Skip to content